- āmendo
- āmēns
- āmentātio
- āmentātus
- āmentia
- āmento
- āmentum
- Ameria
- Amerīnī
- Amerīnus
- Ameriola
- ames
- Amēstratīnī
- Amēstratīnus
- Amēstratus
- amethystinus
- amethystus
- āmfrāctus
- amiantus
- amīca
- amīcālis
- amīcē
- amicīmen
- amicio
- amīciter
- amīcitia
- amīcitiēs
- amīco
- amictōrium
- amictus 1
- amictus 2
- amicuī
- amīcula
- amiculum
- amīculus
- amīcus 1
- amīcus 2
- āmigro
- Aminaea
- Aminaeus
- Amīsēnī
- āmīsī
- Amīsia
- amissa
- āmissibilis
- āmissio
- āmissus 1
- āmissus 2
- Amīsum
- Amīsus
- << >>
- amīciter
- Prieveiksmis. Skiemenys: BLBB (4)
- Jokantas 1936
amīcus 3 su comp. ir sup. (adv. -ē ir P -citer) draugiškas, bičiuliškas, palankus alicui, alicui rei; senatus amicior tuis laudibus esse non potuit; homo mihi amicissimus; pepercit homini amico et necessario; amicum est mihi man malonu, man patinka; *per amica silentia lunae mėnuliui maloniai šviečiant nakties tylumoje; subst.
a) amīcus, ī m draugas, bičiulis socius atque a. populi Romani; amicissimus meus mano geriausias draugas; †cohors amicorum asmeninė sargyba; dem. amīculus, ī m mielas draugužis.b) amīca, ae f draugė, bičiulė; dem. amīcula, ae f miela draugužė.
- Kuzavinis 2007
- amīciter adv. [1. amīcus] draũgiškai Pl