- conjicio
- conjēcī
- conjectātio
- conjectio
- conjecto
- conjector
- conjectōriē
- conjectrīx
- conjectūra
- conjectūrālis
- conjectus 1
- conjectus 2
- cōnifer
- cōniger
- conisco
- cōnītor
- conjuga
- conjugālis
- conjugātio
- conjugiālis
- conjugium
- conjugo
- conjugus
- conjūnctē
- conjūnctim
- conjūnctio
- conjūnctīvus
- conjūnctum
- conjūnctus
- conjungo
- conjūnx
- conjūnxī
- conjūrātio
- conjūrātus 1
- conjūrātus 2
- conjūro
- conjux
- cōnīventia
- cōnīveo
- cōnīxus
- conl-
- conm-
- conne-
- connītor
- connīveo
- connūb-
- connumero
- Conōn
- cōnōpeum
- cōnōpium
- cōnor
- conp-
- conquassātio
- conquasso
- conqueror
- conquestio
- conquestus 1
- conquestus 2
- conquiēsco
- conquinīsco
- conquīro
- conquīsīte
- conquīsītio
- conquīsītor
- conquīsītus
- conquīsīvī
- conquīstor
- conr-
- cōnsaepio
- cōnsaeptum
- cōnsalūtātio
- cōnsalūto
- cōnsānēsco
- cōnsanguinea
- cōnsanguineus 1
- cōnsanguineus 2
- cōnsanguinitās
- cōnsāno
- cōnsānuī
- cōnsarcino
- cōnsarcio
- cōnsaucio
- cōnsāvio
- cōnsāvior
- cōnscelerātus 1
- cōnscelerātus 2
- cōnscelero
- cōnscendo
- cōnscēnsio
- cōnscēnsus
- cōnscidī
- cōnscientia
- cōnscindo
- cōnscio
- cōnscīsco
- cōnscissus
- cōnscītus
- cōnscius 1
- cōnscius 2
- cōnscīvī
- cōnscrībillo
- >>
- cōn|or, ārī, ātus sum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė, deponentinis. Skiemenys: LB (2)
- Sirvydas 1642
-
vśiłuię, Conor, elaboro, contendo. Rupinuoſi.
-
- Daukantas 1838
- Conor, aris, atus sum, nari, steigù, noriù, smeigous.
- Jokantas 1936
- cōnor 1 mėginti, imtis, ryžtis magnum opus; multa stulte; castra hostium expugnare; Galli, si (ar ne, beg ne) perrumpere possent, conati sunt.
- Kuzavinis 2007
- cōn|or, ārī, ātus sum dep. 1. mėgìnti, bandýti, im̃tis, rýžtis (magnum opus C);2. steñgtis, įtem̃pti jėgàs Te, C; ◊ ~ārī manibus pedibus Te darbúotis ìš visų̃ jėgų̃
- cōn|or, ārī, ātus sum dep.