- dēfero
- dēfervēfacio
- dēferveo
- dēfervēsco
- dēfessus
- dēfetīg-
- dēfetīscentia
- dēfetīscor
- dēficio
- dēfīctus
- dēfīgo
- dēfindo
- dēfingo
- dēfīnio
- dēfīnītē
- dēfīnītio
- dēfīnītīvus
- dēfīnītō
- dēfīnītus
- dēfīnxī
- dēfīo
- dēfīxī
- dēfīxus
- dēflagrātio
- dēflagro
- dēflammo
- dēflecto
- dēfleo
- dēflexī
- dēflexus 1
- dēflexus 2
- dēflo
- dēfloccātus
- dēflōrātio
- dēflōreo
- dēflōrēsco
- dēflōro
- dēflōruī
- defluo
- dēfluus
- dēfodio
- dēfore
- dēfōrmātio
- dēfōrmia
- dēfōrmis
- dēfōrmitās
- dēfōrmiter
- dēfōrmo
- dēfossus
- dēfrāctus
- << >>
- dēflagr|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LAA (3)
- Sirvydas 1642
-
opłonąć, Transl: Deferueſcunt, reſident, deflagrant iræ, remiſit ſe furor. Nułeyſt ruſtiby. - Zgorzeć, zgorzał. Deflagro, conflagro. Sudegu
-
- Jokantas 1936
- dē-flagro 1 a) intr. sudegti, pražūti liepsnose domus; fore, ut omnis hic mundus ardore deflagret; cives communi incendio deflagrare volunt; žūti; trop. irae vestrae deflagrant L išgaruoti.b) trans. sudeginti fana flamma deflagrata; trop. in cinere deflagrati imperii.
- Kuzavinis 2007
- dēflagr|o, āre, āvī, ātum [dē + flagro] 1. vi1) sudègti, žū́ti ugnyjè (domus C);2) prk. nurìmti, liáutis (īrae L; sēditio T);2. vt sudẽginti (fāna C); išdẽginti (loca Vi)
- dēflagr|o, āre, āvī, ātum [dē + flagro]