- dictāta
- dictātio
- dictātor
- dictātōrius
- dictātūra
- dictio
- dictiōsus
- dictito
- dicto
- dictor
- dictum
- dictus
- Dictynna
- Dictynnēum
- Dictys
- didascalicus
- didicī
- dīdidī
- Dīdius
- Dīdō
- dīdo
- didrachmum
- dīdūco
- dīductio
- Didyma
- Didymae
- Didymēon
- diēcula
- diērēctē
- dīērēctus
- diēs
- diesis
- Diēspiter
- diēta
- dif-
- diffāmātio
- diffāmo
- differēns 1
- differēns 2
- differenter
- differentia
- differitās
- differo
- differtus
- diffībulo
- difficile
- difficilis
- difficiliter
- diffictus
- difficultās
- difficulter
- diffīdēns
- diffīdenter
- diffīdentia
- diffidī
- diffīdo
- diffindo
- diffingo
- diffissus
- diffīsus
- diffiteor
- difflo
- diffluo
- difflūxio
- difflūxus
- diffringo
- diffūdī
- diffugio
- diffugium
- diffugo
- diffundito
- diffundo
- diffūsē
- diffūsio
- diffūsus
- digamma
- Dīgentia
- dīgeriēs
- dīgero
- dīgesta
- dīgestibilis
- dīgestim
- dīgestio
- dīgestus 1
- dīgestus 2
- digitābulum
- digitāle
- digitālis 1
- digitālis 2
- digitulus
- digitus
- dīgladiābilis
- dīgladior
- dīgma
- dīgnanter
- dīgnātio
- dīgnē
- dīgnitās
- dīgnitōsus
- dīgno
- dīgnor
- >>
- difficulter
- Prieveiksmis. Skiemenys: LBLB (4)
- Susiję: difficile; difficiliter
- Jokantas 1936
dif-ficilis, e (adv. -ciliter ir papr. -culter, taip pat †difficile) su comp. ir sup. [dis-facilis]
a) sunkus padaryti arba atlikti iter, aditus; palus sunkus pereiti; causa, bellum; difficile dictu; ad eloquendum; ad fidem difficile L; difficile est su inf.; su acc. c. inf.; †su ut.b) trop. apie žmogų: sunkus, rūstus, susiraukėlis, surūgėlis, nekantrus, nenuolaidus, kietas senex; difficilis parens in liberos; (homo) difficillimā naturā N; *difficili bile tumet iecur.
- Kuzavinis 2007
- difficulter = difficile