- exsisto
- exsolēsco
- exsolūtio
- exsolvo
- exsomnis
- exsono
- exsorbeo
- exsors
- exspargo
- exspatior
- exspectābilis
- exspectātio
- exspectātō
- exspectātus
- exspecto
- exspergo
- exspēs
- exspīrātio
- exspīro
- exsplendēsco
- exspoliātio
- exspolio
- exspuitio
- exspūmo
- exspuo
- exstantia
- exstasis
- exsterno
- exstīllēsco
- exstīllo
- exstimulātor
- exstimulo
- exstīnctio
- exstīnctor
- exstīnctus 1
- exstīnctus 2
- exstinguo
- exstirpātio
- exstirpo
- exstitī
- exsto
- exstrūctio
- exstruo
- exsūctio
- exsūctus
- exsūcus
- exsūdo
- exsūgo
- exsul
- exsulātio
- exsulo
- exsultābundus
- exsultāns
- exsultanter
- exsultātio
- exsultim
- exsulto
- exsultus
- exsuperābilis
- exsuperāns
- exsuperantia
- exsuperātio
- exsupero
- exsurdo
- exsurgo
- exsuscitātio
- exsuscito
- exsustulī
- exsūxī
- exta
- extābēsco
- extemplō
- extemporālis
- extendo
- extēnsē
- extēnsio
- extēnsīvus
- extēnsus
- extentio
- extentus
- extenuātio
- extenuātus
- extenuo
- exter
- exterebro
- extergeo
- extergo
- exterī
- exterior
- extermentārium
- exterminātio
- exterminātor
- exterminium
- extermino
- externa
- externo
- externus 1
- externus 2
- extero
- exterreo
- exterritātio
- >>
- Jokantas 1936
exsulo (exulo) 1 [exsul] būti ištremtam, gyventi svetur absens damnatus in Volscos exsulatum abiit; Italiā prohibetur, exsulat; res publica exsulat nebėra daugiau.
- Kuzavinis 2007
- exsul|o, āre, āvī, ātum vi [exsul] 1. bū́ti ištremtám; gyvénti svetur̃; ~āre Rōmae C bū́ti ištremtám ìš Ròmos; in Volscōs ~ātum abīre L bū́ti tremiamám į̃ vòlskų krãštą;2. nustóti gyvúoti; rēs pūblica ~at C respùblika nustójo gyvãvusi, nebėrà daugiaũ respùblikos
- exsul|o, āre, āvī, ātum vi [exsul]