- impotentia
- impraegno
- impraeparātus
- impraescientia
- impraesentiārum
- imprānsus
- imprecātio
- imprecor
- imprēnsibilis
- impressē
- impressī
- impressio
- impresso
- impressor
- impressus
- impretiābilis
- imprīmīs
- imprimo
- improbābilis
- improbātio
- improbātor
- improbātus
- improbē
- improbitās
- improbo
- improbus 1
- improbus 2
- imprōcērus
- imprōcreābilis
- imprōdictus
- improfessus
- imprōmiscuus
- imprōmptus
- improperātus
- impropero
- impropria
- impropriē
- improprietās
- improprius
- imprōsperē
- imprōsperus
- imprōtēctus
- imprōvidē
- imprōvidentia
- imprōvidus
- imprōvīsō
- imprōvīsum
- imprōvīsus
- imprūdēns
- imprūdenter
- << >>
- improb|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LBA (3)
- Susiję: improbātus
- Sirvydas 1642
-
Káſuię co, Reſcindo aliquid, irritum facio, cõuello, improbo. Iźnaykau, atmaunau, pagadinu, ſułauźau kieno dekretu, teſtámentu, iſákimu.
-
- Jokantas 1936
- im-probo 1 nepritarti, atmesti, peikti testem, iudicem, studia adulescentium, legem, iudicium.
- Kuzavinis 2007
- improb|o, āre, āvī, ātum vt [2. in + probo] 1. nepritar̃ti, peĩkti, atmèsti (cōnsilium, jūdicium C);2. pripažìnti netiñkamu, brokúoti (frūmentum C)
- improb|o, āre, āvī, ātum vt [2. in + probo]