- improbus 1
- improbus 2
- imprōcērus
- imprōcreābilis
- imprōdictus
- improfessus
- imprōmiscuus
- imprōmptus
- improperātus
- impropero
- impropria
- impropriē
- improprietās
- improprius
- imprōsperē
- imprōsperus
- imprōtēctus
- imprōvidē
- imprōvidentia
- imprōvidus
- imprōvīsō
- imprōvīsum
- imprōvīsus
- imprūdēns
- imprūdenter
- imprūdentia
- impūber
- impūberēs
- impūbēs 1
- impūbēs 2
- impūbis
- impudēns
- impudenter
- impudentia
- impudīcē
- impudīcitia
- impudīcus
- impugnātio
- impugno
- impulī
- impulsio
- impulsor
- impulsus 1
- impulsus 2
- impūne
- impūnis
- impūnitās
- impūnītē
- impūnītus
- impūrātus 1
- << >>
- imprūdent|er
- Prieveiksmis. Skiemenys: LLLB (4)
- Jokantas 1936
im-prūdēns, entis (adv. -enter) su comp. ir sup.
a) nežinąs, nenumanąs aggredi aliquem imprudentem; ab amicis imprudentes prodimur; imprudente Sullā be Sulos žinios; imprudens hoc feci netyčia; *numquam imprudentibus imber obfuit.b) negudęs, neprityręs, nemokąs belli, maris, *laborum, legis.c) negudrus, neišmintingas †nihil sapiens ab imprudenti differebat; non imprudenter feceris N.
- Kuzavinis 2007
- imprūdent|er adv. [imprūdēns] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C) 1. ìš nežinójimo (illud factum est C);2. neatsargiaĩ, neapdairiaĩ (ad flammam accedere Te)
- imprūdent|er adv. [imprūdēns] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C)