- intēctus 1
- intēctus 2
- integellus
- integer
- integimentum
- intego
- integrālis
- integrāsco
- integrātio
- integrātor
- integrē
- integrī
- integritās
- integro
- integrum
- integumentum
- intel-
- intellēctio
- intellēctuālis
- intellēctus 1
- intellēctus 2
- intellegēns 1
- intellegēns 2
- intellegenter
- intellegentia
- intellegibilis
- intellego
- intellig-
- Intemeliī
- Intemelium
- intemerandus
- intemerātus
- intemperāns 1
- intemperāns 2
- intemperanter
- intemperantia
- intemperātē
- intemperātio
- intemperātus
- intemperiae
- intemperiēs
- intempestīvē
- intempestīvitās
- intempestīvus
- intempestus
- intemporālis
- intemporālitās
- intemptātus
- intendo
- intēnsē
- << >>
- intellegenti|a, ae f
- Daiktavardis, 1 linksniuotė (taisyklinga), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LLBLBB (6)
- Sirvydas 1642
-
Baczenie. Animaduerſio, intelligentia. Iſzmonia, numánimas, nuowoka.
-
Rozum, Ratio, intelligentia, mens, Iſzmonia, nuowoka.
-
Rozumiem, Intelligo, ſentio, peruideo, intelligentiam ha[b]eo. Iſzmanau
-
Rozumienie czego, Intellectus, intelligentia, Iſzmanimas.
-
Vmieiętność, Scientia, cognitio, intelligentia. Mokſłas.
-
Wyrozumienie, Intelligentia iſzmanimas.
-
- Jokantas 1936
intellegentia ae f [intellegens]
1) žinojimas, nusimanymas haec fretus intellegentiā vestrā dissero brevius; in rusticis rebus.2) trop.a) sugebėjimas suprasti, supratimas, įžvelgimas, protas communis sveikas protas; quod in nostram intellegentiam cadit kas mums suprantama.b) papr. pl. sąvoka, idėja, įvaizdis animi; natura rerum plurimarum obscuras i. indicavit.
- Kuzavinis 2007
- intellegenti|a, ae f [1. intellegēns] 1. prõtas, protingùmas, išmintìs C;2. supratìmas; nusimãnymas, išmãnymas; ~am jūris habēre C išmanýti téisę;3. ppr. pl. ~ae vaizdinỹs, są́voka, idė́ja (animī C)
- intellegenti|a, ae f [1. intellegēns]