- interemptōrius
- interemptrīx
- interemptus 1
- interemptus 2
- intereo
- interequito
- interesse
- interfātio
- interfātus
- interfēcī
- interfectio
- interfector
- interfectrīx
- interficio
- interfīnium
- interfīo
- interfluo
- interfluus
- interflūxī
- interflūxus
- interfodio
- interfor
- interfossus
- interfringo
- interfūdī
- interfuī
- interfundo
- interfūsus
- intergerīvus
- interjaceo
- interjacio
- interibilis
- interjicio
- interjēcī
- interjectio
- interjectus 1
- interjectus 2
- interim
- interimo
- interior
- interiōra
- interiōrēs
- interitio
- interitus
- interjungo
- interius
- interlābor
- interlego
- interlino
- interlocūtio
- interloquor
- interlūceo
- interlūco
- interluī
- interlūnis
- interlūnium
- interluo
- interlūxī
- intermedius
- intermēnstruum
- intermēnstruus
- intermeo
- interminābilis
- interminātus 1
- interminātus 2
- interminor
- intermisceo
- intermīsī
- intermissio
- intermissus 1
- intermissus 2
- intermitto
- intermixtus
- intermorior
- intermortuus
- intermundia
- intermūrālis
- interna
- internātus
- internecio
- internecīvus
- interneco
- internecto
- interniteo
- internōdium
- internōsco
- internūntia
- internūntio
- internūntius
- internus
- intero
- interpellātio
- interpellātor
- interpello
- interpolātio
- interpolis
- interpolo
- interpōno
- interpositio
- interpositus 1
- interpositus 2
- >>
- interloqu|or, ī; locūtus (loquūtus) sum
- Veiksmažodis, 3 asmenuotė, deponentinis. Skiemenys: LLBB (4)
- Jokantas 1936
inter-loquor, locūtus sum 3 pertraukti kalbą, imti kalbėti kitam kalbant.
- Kuzavinis 2007
- interloqu|or, ī; locūtus (loquūtus) sum dep. vi [inter + loquor] 1. pértraukti (kalbantįjį) Te;2. prieštaráuti; áiškinti; permitte mihi aliquid ~ī Se léisk mán kaĩ ką̃ paáiškinti
- interloqu|or, ī; locūtus (loquūtus) sum dep. vi [inter + loquor]