- praeco
- praecoctus
- praecōgito
- praecōgnōsco
- praecolo
- praecompositus
- praecōnium
- praecōnius
- praecōnsūmo
- praecontrecto
- praecoquis
- praecoquo
- praecordia
- praecorrumpo
- praecox
- praecoxī
- praecrassus
- praecucurrī
- praecultus
- praecupidus
- praecurrentia
- praecurro
- praecursio
- praecursor
- praecursōrius
- praecursus 1
- praecursus 2
- praecutio
- praeda
- praedābundus
- praedamno
- praedātio
- praedātor
- praedātōrius
- praedātrīx
- praedātum
- praedātus 1
- praedātus 2
- praedēlasso
- praedēnsus
- praedēstinātio
- praedēstino
- praediātor
- praediātōrius
- praediātūra
- praediātus
- praedicābilis
- praedicāmentum
- praedicātio
- praedicātīvus
- praedicātor
- praedicātum
- praedico 1
- praedīco 2
- praedictio
- praedictor
- praedictum
- praedictus
- praedidicī
- praediolum
- praedīsco
- praeditus
- praedium
- praedīves
- praedīvīnātio
- praedīvīno
- praedīvīnus
- praedīxī
- praedo 1
- praedo 2
- praedoceo
- praedomo
- praedor
- praedūco
- praedulcis
- praedūro
- praedūrus
- praedūxī
- praeēmineo
- praeeo
- praef.
- praefātio
- praefātus
- praefēcī
- praefectūra
- praefectus 1
- praefectus 2
- praefēcundus
- praeferentia
- praefero
- praeferōx
- praeferrātus
- praefervidus
- praefestīno
- praefica
- praeficio
- praefīdēns
- praefīgo
- praefīnio
- praefīnītio
- praefīnītō
- >>
- praedicāt|or, ōris m
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), vyriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBLB (4)
- Sirvydas 1642
-
opowiádácz, Præco, prædicator, nuntius, prænuntius. Apſakitoias.
-
- Jokantas 1936
- praedicātor, ōris m [1. praedico] gyrėjas, garbintojas te ipso praedicatore ac teste.
- Kuzavinis 2007
- praedicāt|or, ōris m [1. praedico] 1. (pa)skelbė́jas, šauklỹs Ap;2. šlóvintojas; gyrė́jas C;3. vėl. pamókslininkas Hi
- praedicāt|or, ōris m [1. praedico]