- superoccupo
- superōrdino
- superpendēns
- superpondium
- superpōno
- superscando
- superscrībo
- supersedeo
- supersisto
- superspargo
- superstāgno
- supersterno
- superstes 1
- superstes 2
- superstitī
- superstitio
- superstitiōsē
- superstitiōsus
- supersto
- superstrātus
- superstrāvī
- superstruo
- supersubstantiālis
- supersum
- supertego
- supertulī
- superurgeo
- superus
- supervacāneus
- supervaco
- supervacuus
- supervādo
- supervehor
- supervenio
- superventus
- supervīvo
- supervolito
- supervolo
- supīnē
- supīno
- supīnum
- supīnus
- suppāctus
- suppaenitet
- suppalpor
- suppār
- supparasītor
- supparium
- supparum
- supparus
- suppeditātio
- suppedito
- suppetiae
- suppeto
- suppīlo
- suppingo
- suppinguis
- supplanto
- supplementum
- suppleo
- supplex
- supplicātio
- suppliciter
- supplicium
- supplico
- supplōdo
- supplōsio
- supplōsus
- suppo
- suppōno
- supporto
- suppositīcius
- suppositio
- suppositōrium
- suppositōrius
- suppositus
- supposuī
- suppressī
- suppressio
- suppressus
- supprimo
- supprōmus
- suppudet
- suppūrantia
- suppūrātio
- suppūro
- suppus
- supputātio
- supputātor
- supputātōrius
- supputo 1
- supputo 2
- suprā 1
- suprā 2
- suprādictus
- suprālātio
- suprālātus
- suprāscando
- suprēma
- suprēmum 1
- suprēmum 2
- >>
- suppeditāti|o, ōnis f
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBBLBA (6)
- Jokantas 1936
suppeditātio, ōnis f [suppedito] išteklius, perteklius bonorum.
- Kuzavinis 2007
- suppeditāti|o, ōnis f [suppedito] gausùmas, per̃teklius (bonōrum C)