- accūsus
- Acē
- acēdia
- acēdior
- aceo
- acephalus
- acer 1
- ācer 2
- acerātus
- acerbē
- acerbitās
- acerbo
- acerbum
- acerbus
- acernus
- acerōsus
- acerra
- Acerrae
- Acerrānī
- acersecomēs
- acervālis
- acervātim
- acervātio
- acervo
- acervus
- acēsco
- Acesīnēs
- Acesta
- Acestēnsēs
- Acestēs
- acētābulum
- acētāria
- acētāsco
- acētum
- Achābus
- Achaeī
- Achaemenēs
- Achaemenidae
- Achaemenius
- Achaeus 1
- Achaeus 2
- Achāia
- Achāias
- Achāicus
- Achāis
- Achāius
- Achāja
- achanē
- acharis
- acharna
- << >>
- acerb|ē
- Prieveiksmis. Skiemenys: BLL (3)
- Jokantas 1936
acerbus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup.
1) kartus, aitrus, rūkštus acetum P; uva nondum matura est: nolo acerbam sumere Ph.2) trop.a) nepriėjęs, neišsirpęs, neprinokęs, nebrendęs, perankstyvas impolitae res etacerbae; virgo neužaugusi; funus; acerbe mori.b) rūkštus, paniuręs, nelinksmas *vultus.c) šiurkštus, rūstus, smarkus, aštrus, griežtas in Massilienses tam es acerbus?; quis acerbior in vituperando?; acerbius invehi in aliquem; acerbissime pecunias exigere.d) skaudus, žiaurus imperium acerbius N; mors, *fata; dolebam et acerbe ferebam; subst. multa acerba habuit ille annus.
- Kuzavinis 2007
- acerb|ē adv. [acerbus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C) 1. aĩtriai, karčiaĩ; gaĩžiai C;2. prk.1) griežtaĩ, žiaũriai Cs;2) apmaudžiaĩ, sù kartėliù Cs
- acerb|ē adv. [acerbus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C)