- coacuī
- coadūno
- coaedifico
- coaequālēs
- coaequālis
- coaequo
- coaetāneus
- coāgmentātio
- coāgmento
- coāgmentum
- coāgulātio
- coāgulo
- coāgulum
- coalēsco
- coalitio
- coalitus
- coaluī
- coangusto
- coapto
- coarctātio
- coarcto
- coarguo
- coartātio
- coarto
- coax
- coaxo 1
- coaxo 2
- cōbītis
- Cōcalus
- Coccējus
- coccineus
- coccinum
- coccinus
- coccum
- coccus
- coccȳx
- cocētum
- cochlea
- cochlear
- cochleāre
- cochleāris
- cocibilis
- cōcio
- coclea
- coclear
- cocles
- Cocles
- coco
- cocta
- coctibilis
- coctilis
- coctio
- coctor
- coctūra
- coctus
- coculum
- cocus
- Cōcȳtius
- Cōcȳtus
- cōda
- Codanus sinus
- Cōdēta
- cōdex
- cōdicārius
- cōdicillus
- Codrus
- coēgī
- coel-
- Coelē
- Coelēsyria
- coemētērium
- coëmo
- coēmptio
- coēmptiōnālis
- coēmptor
- coēmptus
- coen-
- coenobiarcha
- coenobium
- coëo
- coepī
- coepio
- coepto
- coeptum
- coeptus
- coërceo
- coërcitio
- coërcitor
- coërcitus
- coërcui
- coetus
- Coeus
- coëxercito
- coëxsisto
- cōgitābilis
- cōgitābundus
- cōgitāmen
- cōgitāmentum
- cōgitātē
- cōgitātim
- cōgitātio
- >>
- coep|io, ere
- Veiksmažodis, mišrioji asmenuotė. Skiemenys: LBA (3)
- Susiję: coepī
- Jokantas 1936
coepī, coeptum, coepisse 3, perf. veiksmažodžiui incipio (senov. ir praes. coepio P, coepiat P, coepere P, coeperet T) aš pradėjau, aš ėmiau a) trans. Romanos coepturos bellum; id, quod coepi; bellum cum Antiocho coeptum L pradėtas; †horti a Lucullo coepti įveisti; su inf.: Ciceronas ir Cezaris aktyvinį inf. riša su coepi, pasyvinį su coeptus sum; coepi observare; notum esse coepit; sumptuosa fieri funera coeperunt; lapides iaci coepti sunt; ita cum Syphace Romanis amicitia coepta est; loqui est coeptum; subst. coeptum, ī n pradėtas arba sumanytas darbas, sumanymas, pasiryžimas *audacia coepta.b) intr. prasidėti ubi dies coepit S; seditiones coeperunt; equestris pugna coepit L.