mors

mors, mort|is f
Daiktavardis, 3 linksniuotė (mišrusis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: L (1)

Sirvydas 1642
- Grzech śmiertelny, Crimen, letale, mortale, capitale flagitium, peccatum ad mortem. Nuśideimas mirtinis.
- odwaźam ſobie ſzkodę, r[c]. Certus necis, periculum, mortem mihi conſtituo. Paſtatau.
- okrzepł, Rigidum cadauer, cadauer à morte refrigeratum. Paſtimpu.
- śmierć, Mors, diſceſſus, è vita, fatum, obitus, us. ſmertis, giltine.
- Vmieram, Morior, occumbo, obeo mortem. Mirſztu.
- Wſkrzeſzam vmárłego, Reuoco à morte ad vitam. v. Oźywiam.
- Wſkrzeſzenie vmárlego. Reuocatio à morte ad vitam, Atgaywinimas.
- Zdaię ná śmierć kogo, ſkazuię ná śmierć. Condemno, damno capitis, addico morti, Iźduomi vnt mirties.
- Zdany ná co, Addict[us] morti, iudicatus. Iźduotas, apſuditas.
- Zmártwychwſtáć, Excitari à morte, redire ad vitam. Iſznumiruſiu kialtis.

Daukantas 1838
- Mors, tis, f. smertis, giltîne. Instante morte, artinontes smertiou [...]

Jokantas 1936
- mors, mortis f [morior]
  a) mirtis necessaria savo mirtis; *in extrema morte paskutinėse minutėse; *media in morte mirdamas; mortem alicui afferre P, inferre, offerre; aliquem morte afficere, multare, †punire.
  
  b) trop. lavonas, nužudytojo kraujas Clodii mortem lacerare; *ensem multa morte recepit apšlakstytas žudomųjų krauju; personif. Mors mirties deivė, giltinė.

Kuzavinis 2007
- mors, mort|is f
  1. mirtìs (repentīna C; honesta Te); mors necessāria C natūralì mirtìs; obīre ~em C mir̃ti; ~em appetere (expetere) C ieškóti mirtiẽs; in extrēmā ~e V mirtiẽs akìvaizdoje, priẽš pàt mir̃tį; ~is poena C mirtiẽs bausmė̃; ◊ mors somnō similis est C mirtìs panašì į̃ miẽgą; mors ultima līnea rērum H mirtìs – vìsa kõ baigtìs;
  
  2. pl. ~ēs C mirtiẽs ãtvejai;
  
  3. numìrėlis, lavónas Pl;
  
  4. (nužudytojo) kraũjas; ēnsis multā ~e V kraujù apláistytas (sùteptas) kárdas