possessio 1

1. possessi|o, ōnis f
Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LLBA (4)

Sirvydas 1642
- Máiętność, dobrá, Poſſeſſio, bona, copiæ, opes. Turte, turtas, łobis.
- Nie ośiádłość. Poſſeſſionis penuria. Ne turte.
- Ośiadam co, Occupo, vſurpo poſſeſſionem, poſſideo agros, Apweldźiu.
- Ośiadłość, Domicilium fortunarum, aræ fociq[ue], poſſeſſio. Turte, ~~buuas~~ [butas].
- ſpaſam bydłem, Depaſco alienam poſſeſſionem, Nuganau.
- Wwiezowánie ſię wmaiętność, Ocupatio poſſeſſionis ex edicto iudicis. Iſiriśimas.
- Wwięzowanie kogo w máiętność. Intromiſſio, miſſio alicuius in poſſeſſionem. Iriśimas turten.
- Wwięzuię kogo w maiętność. In poſſeſſionem colloco aliquem, ire in poſſeſſionem iubeo, mitto in poſſeſſionem bonorum, Iriſzu, iłeydźiu turten.
- Wwięzuię kogo w maiętność. In poſſeſſionem colloco aliquem, ire in poſſeſſionem iubeo, mitto in poſſeſſionem bonorum, Iriſzu, iłeydźiu turten.
- Wwięzuię kogo w maiętność. In poſſeſſionem colloco aliquem, ire in poſſeſſionem iubeo, mitto in poſſeſſionem bonorum, Iriſzu, iłeydźiu turten.
- Wwięzuię ſię w maiętność. Inuado in poſſeſſionem iure, ex edicto in poſſeſſionem venio. Iſiriſzu.
- Wwięzuię ſię w maiętność. Inuado in poſſeſſionem iure, ex edicto in poſſeſſionem venio. Iſiriſzu.

Daukantas 1838
- —

Jokantas 1936
- possessio, ōnis f [possideo, possido]
  1) užvaldymas, ėmimas savo valdžion, pasisavinimas bonorum, regni; in possessionem mittere pasiųsti žmones užvaldyti.
  
  2)
  
  a) valdymas, veldėjimas liberam p. Galliae alicui tradere; esse in possessione alicuius rei; rei publicae valstybės reikalų vedimas.
  
  b) trop. nuosavybė, nekilnojamas turtas Allobroges trans Rhodanum vicos possessionesque habebant.

Kuzavinis 2007
- 1. possessi|o, ōnis f [possideo]
  1. turė́jimas; esse in ~ōne alicūjus reī C turė́ti ką̃ nórs;
  
  2. val̃dymas (reī pūblicae C);
  
  3. prk. nuosavýbė; valdà, nekilnójamas tur̃tas; possidēre magnās ~ōnēs C turė́ti dìdeles žẽmės valdàs