- praegredior
- praegressio
- praegressus 1
- praegressus 2
- praegustātor
- praegusto
- praehendo
- praehibeo
- praejaceo
- praejacio
- praejūdicātum
- praejūdicium
- praejūdico
- praejuvo
- praelābor
- praelambo
- praelāpsus
- praelargus
- praelātio
- praelātus
- praelēctio
- praelēctor
- praelego
- praelībo
- praeligo
- praelocūtio
- praelocūtus
- praelongo
- praelongus
- praeloquor
- praelūceo
- praelūcidus
- praelūdium
- praelūdo
- praelūsio
- praelūstris
- praelūxī
- praemandātum
- praemando 1
- praemando 2
- praemātūrē
- praemātūrus
- praemedicātus
- praemeditātio
- praemeditor
- praemercor
- praemetuo
- praemico
- praemigro
- praeminātus
- << >>
- praelig|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LBA (3)
- Sirvydas 1642
-
záwięzuię co, Obligo, præligo, connecto. aźuriſzu ku.
-
- Jokantas 1936
- prae-ligo 1 a) pririšti iš priekio aliquid alicui rei.b) užrišti, aprišti os folliculo.
- Kuzavinis 2007
- praelig|o, āre, āvī, ātum vt [prae + 1. ligo] 1. prirìšti ìš príekio (aliquid alicuī reī L);2. užrìšti, aprìšti (caput aliquā rē PM); pérrišti (vulnera PM)
- praelig|o, āre, āvī, ātum vt [prae + 1. ligo]