- praenōtus
- praenōvī
- praenūbilus
- praenūntia
- praenūntiātio
- praenūntio
- praenūntium
- praenūntius 1
- praenūntius 2
- praeoccupātio
- praeoccupātus
- praeoccupo
- praeopto
- praepando
- praeparātio
- praeparātō
- praeparātor
- praeparātōrius
- praeparātus 1
- praeparātus 2
- praeparcus
- praeparo
- praeparvus
- praepedīmentum
- praepedio
- praependeo
- praepes 1
- praepes 2
- praepilātus 1
- praepīlātus 2
- praepinguis
- praepollēns
- praepollentia
- praepolleo
- praepondero
- praepōno
- praeporto
- praeposita
- praepositio
- praepositīvus
- praepositum
- praepositūra
- praepositus 1
- praepositus 2
- praepossum
- praeposterē
- praeposterus
- praeposuī
- praepotēns
- praepotentēs
- << >>
- praeped|io, īre, īvī (iī), ītum
- Veiksmažodis, 4 asmenuotė. Skiemenys: LBBA (4)
- Jokantas 1936
prae-pedio 4 [cnf. im-pedio, ex-pedio] 1) pririšti iš priekio, supančioti †equos.2) trop. trukdyti, sulaikyti dicere incipientem cum lacrimae praepedissent L; bonas artes animi et corporis avaritia praepedit S paraližuoja; lassitūdo praepedit fugam L.
- Kuzavinis 2007
- praeped|io, īre, īvī (iī), ītum vt [prae + pēs] 1. prirìšti ìš príekio (equum T); surìšti, supánčioti (aliquem Pl);2. prk. trukdýti; sulaikýti (fugam hostium L); timor ~it verba Pl báimė neléidžia kalbė́ti; ~īre verba T mikčióti; ~ītus morbō C ligõs sukáustytas
- praeped|io, īre, īvī (iī), ītum vt [prae + pēs]