- struīx
- strūma
- strūmōsus
- struo
- struppus
- strūtheus
- strūthio
- strūthopūs
- strūxī
- Strȳmōn
- Strȳmonis
- Strȳmonius
- studeo
- studiōsē
- studiōsus
- studium
- stultē
- stultiloquentia
- stultiloquium
- stultiloquus
- stultisso
- stultitia
- stultitiēs
- stultividus
- stultus 1
- stultus 2
- stūpa
- stupefacio
- stupefīo
- stupendus
- stupeo
- stupēsco
- stūpeus
- stupiditās
- stupidus
- stupor
- stuppa
- stuppārius
- stuppeus
- stuprātor
- stupro
- stuprōsus
- stuprum
- sturio
- sturnīnus
- sturnus
- Stygius
- stȳlītēs
- Stymphālicus
- Stymphālis
- << >>
- 1. stult|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: LB (2)
- Sirvydas 1642
-
Głupi, Stultus, delirus, fatuus, excors, vecors, ſtupidus, inſipiens, bardus. Durnas, padukis, paſwaygis.
-
- Jokantas 1936
- stultus 3 su comp. ir sup. [cnf. stolidus] kvailas, paikas, prastas consilium, opinio; quis ferre possit homines stultissimos prudentissimis insidiari?; subst. kvailys stulti memoriā malorum torquentur.
- Kuzavinis 2007
- 1. stult|us, a, um adj. (comp. ~ior Pl, sup. ~issimus S) kvaĩlas, paĩkas, neprotìngas (persōna C); diēs ~us Ti neprotìngai praleistà dienà