- īnfremo
- īnfrēnātus 1
- īnfrēnātus 2
- īnfrendeo
- īnfrendo
- īnfrēnis
- īnfrēno
- īnfrēnus
- īnfrequēns
- īnfrequentia
- īnfrico
- īnfrīgēsco
- īnfrīgidātio
- īnfrīgido
- īnfringo
- īnfrīxī
- īnfrōns
- īnfructuōsus
- īnfūcātus 1
- īnfūcātus 2
- īnfūdī
- īnfui
- īnfula
- īnfulātus
- īnfulcio
- īnfulgeo
- īnfulsī
- īnfultus
- īnfūmātus
- īnfūmibulum
- īnfūmo
- īnfundibulum
- īnfundo
- īnfurnibulum
- īnfusco
- īnfuscus
- īnfūsio
- īnfūsum
- īnfūsus
- Ingaevonēs
- Ingaunī
- ingelābilis
- ingemēsco
- ingemino
- ingemīsco
- ingemo
- ingemuī
- ingenerātio 2
- ingenero
- ingeniātē
- << >>
- īnfulc|io, īre; fulsī, fultum
- Veiksmažodis, 4 asmenuotė. Skiemenys: LLBA (4)
- Susiję: īnfultus
- Jokantas 1936
īn-fulcio, fulsī, fultum 4 įspausti, įsprausti †alicui cibum; trop. †non desinit omnibus locis hoc verbum infulcire.
- Kuzavinis 2007
- īnfulc|io, īre; fulsī, fultum vt [1. in + fulcio] 1. (į)kìšti, (į)kim̃šti, (į)grū́sti (alicuī cibum Su);2. prk. įspráusti, įter̃pti (aliquid epistulae Se)
- īnfulc|io, īre; fulsī, fultum vt [1. in + fulcio]