- adhortātīvus
- adhortātor
- adhortātus
- adhortor
- adhūc
- adhūcine
- adhūcne
- Adiabēna
- Adiabēnī
- Adiabēnus
- adjacentia 1
- adjacentia 2
- adjaceo
- adiaphoria
- adibilis
- adjicio
- adjēcī
- adjectio
- adjectīvum
- adjectīvus
- adjectus 1
- adjectus 2
- adigo
- adiī
- adimo
- adimpleo
- adimplētio
- adimplētor
- adincrēsco
- adindo
- adīnspecto
- adīnsurgo
- adinvenio
- adinventio
- adipālis
- adipāta
- adipātus
- adipeus
- adipīscor
- adipōsitās
- adipōsus
- aditālis
- aditiālis
- aditio
- adito
- aditus
- adjūdicātio
- adjūdico
- adjūero
- adjugo
- << >>
- Sirvydas 1642
-
Odeymuię co komu. Adimo, aufero, ſubtraho aliquid alicui. Atimu ku kam.
-
Roſpętáć, Exſoluere compedes, expedire, adimere compedes. Iźpunćioiu.
-
Rozbieram vbior (iáko w páłácu, w kośćiele) Ornatum adimo, Nuredau.
-
Zábudowáć, Impedire lumen, officere luminibus, adimere proſpectum, Atimu świeſu pawizdeimu, aźuſtatau.
-
- Jokantas 1936
ad-imo, ēmī, ēmptum 3 atimti, pagrobti, išplėšti ademit nobis omnia, quae nostra erant propria; benevolentiam non ademit; equum raitininko rangą; agrum Campanis; pecuniam, vires, imperium, libertatem, vitam, omnem recusationem, ignominiam; omnia Syracusanis; alicui litoris aditum užginti; *tot virum lugebit ademptum.
- Kuzavinis 2007
- adim|o, ere; ēmī, em(p)tum vt [ad + emo] 1. atim̃ti; pagróbti, išplė́šti (alicuī pecūniam C); išgabénti (puellam H);2. nuim̃ti, pašãlinti (compedēs alicuī Pl);3. prk.1) išgélbėti (lētō aliquem H);2) poet. uždraũsti (cantāre alicuī H)
- adim|o, ere; ēmī, em(p)tum vt [ad + emo]