- agrimōnia
- agripeta
- Agrippa
- Agrippīna
- Agrippīnēnsēs
- Agrippīnēnsis
- agrius
- agrostis
- Agyieus
- Agylla
- Agyllē
- Agylleus
- Āgyllīnī
- Agyllīnus
- Agyrinēnsēs
- Agyrinēnsis
- Agyrium
- āh
- Ahāla
- Aharna
- ahēn-
- ai
- Ajāx
- ājēns
- ain’
- ājo
- Ājus Locūtius
- al-
- āla
- Alabanda
- Alabandēnsēs
- Alabandēnsis
- Alabandēnus
- Alabandēus
- Alabandī
- Alabandīs
- Alabandus
- alabarchēs
- alabaster
- alabastrītēs
- alabastros
- alabastrum
- ālabrum
- alacer
- alacris
- alacritās
- alacriter
- Alamannī
- Alānī
- alapa
- << >>
- Jokantas 1936
āio (ais, ait, āiunt; āiat; āiēbam, āiēbas ir t. t.; pas PT ir aībam ir t. t.; ptc. āientibus)
a) teigti, sakyti „taip“ non curo, quid ille aiat aut neget.b) tikrinti, sakyti quis id ait? P; ut ait, ut aiunt, quod aiunt; rečiau su dat. „hic erit locus, fratri ait, quem teneas“ L; quos ait Caecilius stultos senes vadinti.c) dažnai ain’ kaipo nusistebėjimo klausimas: tikrai? iš tiesų? argi! taip! „ain“ pro „aisne“ dicimus; tum ille: ain tandem? inquit, me tempus dilaturum putas?; norint nukreipti dėmesį į sekantį klausimą, dažnai pridedama: quid ais? klausyk gi, pasakyk gi; quid ais? norisne hominem? P.