- ames
- Amēstratīnī
- Amēstratīnus
- Amēstratus
- amethystinus
- amethystus
- āmfrāctus
- amiantus
- amīca
- amīcālis
- amīcē
- amicīmen
- amicio
- amīciter
- amīcitia
- amīcitiēs
- amīco
- amictōrium
- amictus 1
- amictus 2
- amicuī
- amīcula
- amiculum
- amīculus
- amīcus 1
- amīcus 2
- āmigro
- Aminaea
- Aminaeus
- Amīsēnī
- āmīsī
- Amīsia
- amissa
- āmissibilis
- āmissio
- āmissus 1
- āmissus 2
- Amīsum
- Amīsus
- amita
- Amiternīnī
- Amiternīnus
- Amiternum
- Amiternus
- amitīnae
- amitīnī
- amitīnus
- āmitto
- amīxī
- amment-
- << >>
- 1. amīc|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: BLB (3)
- Jokantas 1936
amīcus 3 su comp. ir sup. (adv. -ē ir P -citer) draugiškas, bičiuliškas, palankus alicui, alicui rei; senatus amicior tuis laudibus esse non potuit; homo mihi amicissimus; pepercit homini amico et necessario; amicum est mihi man malonu, man patinka; *per amica silentia lunae mėnuliui maloniai šviečiant nakties tylumoje; subst.
a) amīcus, ī m draugas, bičiulis socius atque a. populi Romani; amicissimus meus mano geriausias draugas; †cohors amicorum asmeninė sargyba; dem. amīculus, ī m mielas draugužis.b) amīca, ae f draugė, bičiulė; dem. amīcula, ae f miela draugužė.
- Kuzavinis 2007
- 1. amīc|us, a, um adj. [amo] (comp. ~ior C, sup. ~issimus C) 1. draũgiškas, bičiùliškas (homo C); ìštikimas (praesidium Cs);2. palankùs, patogùs, tiñkamas (ventus O);3. malonùs, míelas; ~um est mihi H mán malonù
- 1. amīc|us, a, um adj. [amo] (comp. ~ior C, sup. ~issimus C)