- Cōcȳtius
- Cōcȳtus
- cōda
- Codanus sinus
- Cōdēta
- cōdex
- cōdicārius
- cōdicillus
- Codrus
- coēgī
- coel-
- Coelē
- Coelēsyria
- coemētērium
- coëmo
- coēmptio
- coēmptiōnālis
- coēmptor
- coēmptus
- coen-
- coenobiarcha
- coenobium
- coëo
- coepī
- coepio
- coepto
- coeptum
- coeptus
- coërceo
- coërcitio
- coërcitor
- coërcitus
- coërcui
- coetus
- Coeus
- coëxercito
- coëxsisto
- cōgitābilis
- cōgitābundus
- cōgitāmen
- cōgitāmentum
- cōgitātē
- cōgitātim
- cōgitātio
- cōgitātō
- cōgitātum
- cōgitātus
- cōgito
- cōgnātio
- cōgnātus 1
- << >>
- coept|um, ī n
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: LB (2)
- Jokantas 1936
coepī, coeptum, coepisse 3, perf. veiksmažodžiui incipio (senov. ir praes. coepio P, coepiat P, coepere P, coeperet T) aš pradėjau, aš ėmiau a) trans. Romanos coepturos bellum; id, quod coepi; bellum cum Antiocho coeptum L pradėtas; †horti a Lucullo coepti įveisti; su inf.: Ciceronas ir Cezaris aktyvinį inf. riša su coepi, pasyvinį su coeptus sum; coepi observare; notum esse coepit; sumptuosa fieri funera coeperunt; lapides iaci coepti sunt; ita cum Syphace Romanis amicitia coepta est; loqui est coeptum; subst. coeptum, ī n pradėtas arba sumanytas darbas, sumanymas, pasiryžimas *audacia coepta.b) intr. prasidėti ubi dies coepit S; seditiones coeperunt; equestris pugna coepit L.
- Kuzavinis 2007
- coept|um, ī n [coepī] pradė́tas dárbas, sumãnymas, ùžmojis (audāx, ingēns V); ~īs ultimam manum dare (impōnere) O užbaĩgti pradė́tą dárbą; aspīrāte meīs ~īs O pritar̃kite màno ùžmojams