- concalefactōrius
- concalefīo
- concaleo
- concalēsco
- concalfacio
- concalfactōrius
- concallēsco
- concalluī
- concaluī
- concamerātio
- concamero
- Concanī
- concastīgo
- concavo
- concavum
- concavus
- concēdo
- concelebro
- concēnātio
- concentio
- concenturio
- concentus
- concēpī
- conceptāculum
- conceptio
- conceptum
- conceptus 1
- conceptus 2
- concerpo
- concertātio
- concertātor
- concertātōrius
- concerto
- concessātio
- concessī
- concessio
- concessīvus
- concesso
- concessus 1
- concessus 2
- concha
- conchātus
- conchula
- conchȳliātus
- conchȳlium
- concido 1
- concīdo 2
- concieo
- conciliābulum
- conciliātio
- conciliātor
- conciliātrīcula
- conciliātrīx
- conciliātus 1
- conciliātus 2
- concilio
- concilium
- concinnē
- concinnitās
- concinnitūdo
- concinno
- concinnus
- concino
- concio 1
- cōncio 2
- concipilo
- concipio
- concipulo
- concīsē
- concīsio
- concīsūra
- concīsus
- concitātē
- concitātio
- concitātor
- concitātrīx
- concitātus 1
- concitātus 2
- concito
- concitor
- concitus
- concīvī
- conclāmātio
- conclāmito
- conclāmo
- conclāve
- conclāvium
- conclūdo
- conclūsē
- conclūsī
- conclūsio
- conclūsiuncula
- conclūsūra
- conclūsus
- concoctio
- concoctus
- concolor
- concoquo
- concordābilis
- concordātio
- concordia
- >>
- conciliāt|or, ōris m
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), vyriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBBLB (5)
- Sirvydas 1642
-
Stręczę co komu, Cõciliatorem ago, Teykiu.
-
- Jokantas 1936
- conciliātor, ōris m [concilio] tarpininkas, kaltininkas nuptiarum N, proditionis L; †genti Germanorum idoneus c.
- Kuzavinis 2007
- conciliāt|or, ōris m [concilio] tárpininkas; kaltiniñkas (prōditiōnis L); ~or nūptiārum N piršlỹs