- cōnsobrīna
- cōnsobrīnus
- cōnsociātio
- cōnsociātus
- cōnsocio
- cōnsōlābilis
- cōnsōlāmen
- cōnsōlātio
- cōnsōlātīvus
- cōnsōlātor
- cōnsōlātōriē
- cōnsōlātōrius
- cōnsōlātrīx
- cōnsōlida
- cōnsolidātio
- cōnsolido
- cōnsōlo
- cōnsōlor
- cōnsonāns 1
- cōnsonāns 2
- cōnsonanter
- cōnsonantia
- cōnsonē
- cōnsono
- cōnsonus
- cōnsōpio
- cōnsors 1
- cōnsors 2
- cōnsortio
- cōnsortium
- cōnspargo
- cōnspatior
- cōnspectus 1
- cōnspectus 2
- cōnspergo
- cōnspersus
- cōnspēxī
- cōnspicābilis
- cōnspiciendus
- cōnspicillum
- cōnspicio
- cōnspicor
- cōnspicuum
- cōnspicuus
- cōnspīrātē
- cōnspīrātio
- cōnspīrātus 1
- cōnspīrātus 2
- cōnspīro 1
- cōnspīro 2
- << >>
- cōnson|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: LBB (3)
- Jokantas 1936
cōn-sonus 3 [consono] drauge skambąs, sutartinis *clangor; trop. tinkąs, pritinkąs.
- Kuzavinis 2007
- cōnson|us, a, um adj. [cōnsono] 1. draugè skam̃bantis; sąskambùs, darnùs (fīla lyrae O); vienìngas, sutartìnis (clangor O);2. prk. (ati)tiñkamas, prìderamas C
- cōnson|us, a, um adj. [cōnsono]