- dēdignātio
- dēdignor
- dēdīsco
- dēditīcius
- dēditio
- dēditus
- dēdo
- dēdoceo
- dēdoleo
- dēdolo
- dēdūco
- dēductio
- dēductīvus
- dēductor
- dēductus
- dēdūxī
- deerro
- dēfaecābilis
- dēfaecātio
- dēfaeco
- dēfatīgātio
- dēfatīgo
- dēfatīscor
- dēfēcī
- dēfectio
- dēfectīvus
- dēfector
- dēfectus 1
- dēfectus 2
- dēfendo
- dēfēnsio
- dēfēnsito
- dēfēnso
- dēfēnsor
- dēfēnstrīx
- dēfēnsus
- dēferbuī
- dēfero
- dēfervēfacio
- dēferveo
- dēfervēsco
- dēfessus
- dēfetīg-
- dēfetīscentia
- dēfetīscor
- dēficio
- dēfīctus
- dēfīgo
- dēfindo
- dēfingo
- dēfīnio
- dēfīnītē
- dēfīnītio
- dēfīnītīvus
- dēfīnītō
- dēfīnītus
- dēfīnxī
- dēfīo
- dēfīxī
- dēfīxus
- dēflagrātio
- dēflagro
- dēflammo
- dēflecto
- dēfleo
- dēflexī
- dēflexus 1
- dēflexus 2
- dēflo
- dēfloccātus
- dēflōrātio
- dēflōreo
- dēflōrēsco
- dēflōro
- dēflōruī
- defluo
- dēfluus
- dēfodio
- dēfore
- dēfōrmātio
- dēfōrmia
- dēfōrmis
- dēfōrmitās
- dēfōrmiter
- dēfōrmo
- dēfossus
- dēfrāctus
- dēfraudātor
- dēfraudo
- dēfrēgī
- dēfrēnātus
- dēfricātio
- dēfrico
- dēfrīgēsco
- dēfringo
- dēfrīxī
- dēfrūdo
- dēfrūsto
- dēfrūstror
- dēfūdī
- dēfuga
- >>
- dēfīn|io, īre, īvī (iī), ītum
- Veiksmažodis, 4 asmenuotė. Skiemenys: LLBA (4)
- Susiję: dēfīnītus
- Jokantas 1936
dē-fīnio 4
a) nustatyti sienas, apriboti, aprėžti eius fundi extremam partem oleae directo ordine definiunt; imperium populi terminis orbis terrarum.b) trop.α) nustatant ribas aiškiau apibrėžti, tiksliau pažymėti, nustatyti, nusakyti modum vitae; quod personis certis et temporibus definitur; suum cuique locum; potestatem in quinquennium; su neties. kl.β) laikyti tam tikrose ribose, apriboti oratio iis viris definietur, qui... ; omne malum dolore, bonum voluptate d.γ) sąvoką aptarti, apibrėžti, duoti definiciją voluptatem sic; rem.δ) †padaryti kam galą, nužudyti.
- Kuzavinis 2007
- dēfīn|io, īre, īvī (iī), ītum vt [dē + fīnio] 1. nustatýti ribàs, apribóti, aprė́žti (imperium populī Rōmānī C);2. prk.1) apibrė́žti, apibū̃dinti, nusakýti; ~īre modum vītae C nusakýti gyvẽnimo bū̃dą;2) nustatýti; ~īre suum cuīque locum C nustatýti kiekvienám jõ viẽtą;3) apribóti (aliquam rem certō terminō rhH);4) (pa)baĩgti (ōrātiōnem C);5) pribaĩgti, nužudýti (aliquem Ap);3. filos. apibrė́žti są́voką, dúoti definìciją C
- dēfīn|io, īre, īvī (iī), ītum vt [dē + fīnio]