- dēfīxus
- dēflagrātio
- dēflagro
- dēflammo
- dēflecto
- dēfleo
- dēflexī
- dēflexus 1
- dēflexus 2
- dēflo
- dēfloccātus
- dēflōrātio
- dēflōreo
- dēflōrēsco
- dēflōro
- dēflōruī
- defluo
- dēfluus
- dēfodio
- dēfore
- dēfōrmātio
- dēfōrmia
- dēfōrmis
- dēfōrmitās
- dēfōrmiter
- dēfōrmo
- dēfossus
- dēfrāctus
- dēfraudātor
- dēfraudo
- dēfrēgī
- dēfrēnātus
- dēfricātio
- dēfrico
- dēfrīgēsco
- dēfringo
- dēfrīxī
- dēfrūdo
- dēfrūsto
- dēfrūstror
- dēfūdī
- dēfuga
- dēfugio
- dēfuī
- dēfūnctōrius
- dēfūnctus 1
- dēfūnctus 2
- dēfūnctus 3
- dēfundo
- dēfungor
- << >>
- dēfōrmiter
- Prieveiksmis. Skiemenys: LLBB (4)
- Jokantas 1936
dēfōrmis, e (adv. -iter) su comp. ir sup. [deformo]
a) sudarkytas, sugadintas, suluošintas, iškraipytas, bjaurus campus d. atque horridus; iumenta parva atque deformia; formosus an d.; deformem natum esse; †urbs incendiis ac ruinis d.b) trop. netekęs garbės, negarbingas, išniekintas patria deformior; solum patriae belli malis L; spectaculum L; †obsequium negarbingas servilizmas; subst. dēfōrmia, ium n begėdiški dalykai.c) be pavidalo, be išvaizdos *animae.
- Kuzavinis 2007
- dēfōrmiter adv. [dēfōrmis] 1. bjaũriai, šlỹkščiai, negražiaĩ (fōrmātus Ap);2. negarbìngai, begė́diškai (vīvere Su)
- dēfōrmiter adv. [dēfōrmis]