- dissolvo
- dissonus
- dissors
- dissuādeo
- dissuāsio
- dissuāsor
- dissuāsōrius
- dissuāsus
- dissuī
- dissulto
- dissultus
- dissuo
- dissupo
- dissūtus
- distābēsco
- distaedet
- distantia
- distendo
- distentio
- distentus 1
- distentus 2
- distentus 3
- distermino
- distichon
- distīnctē
- distīnctio
- distīnctīvus
- distīnctus 1
- distīnctus 2
- distineo
- distinguo
- distinuī
- distīnxī
- disto
- distorqueo
- distortio
- distortor
- distortus
- distractio
- distractus
- distraho
- distribuo
- distribūtē
- distribūtio
- distribūtīvus
- distribūtor
- distribūtus
- districtio
- districtus 1
- districtus 2
- << >>
- distīnct|ē
- Prieveiksmis. Skiemenys: LLL (3)
- Jokantas 1936
2. distīnctus 3 (adv. -ē) su comp. [ptc. iš distinguo]
a) įvairiaspalvis, margas *distinctae floribus herbae; caelum astris distinctum papuoštas.b) įvairus, visoks, daugeriopas genera delictorum, gradūs dignitatis, acies.c) atskirtas, apibrėžtas, tikslus, aiškus sermo, orator; †Cicero utroque distinctior et urbanior; distincte dicere.
- Kuzavinis 2007
- distīnct|ē adv. [1. distīnctus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē Cas) 1. atskiraĩ C;2. áiškiai, tiksliaĩ, apibrėžtaĩ (dēsignāre PJ)
- distīnct|ē adv. [1. distīnctus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē Cas)