- dīvitior
- dīvitissimus
- dīvito
- Dīvodūrum
- dīvolgo
- dīvolsus
- dīvorsus
- dīvortium
- dīvorto
- dīvulgātio
- dīvulgātus
- dīvulgo
- dīvulsī
- dīvulsus
- dīvum
- dīvus 1
- dīvus 2
- dīxī
- dō
- doceo
- dochmius
- docibilis
- docilis
- docilitās
- doctē
- doctī
- doctor
- doctrīna
- doctrīnālis
- doctrīx
- doctus
- docuī
- documentum
- Dōdōna
- Dōdōnaeus
- dōdra
- dōdrāns
- dōdrantārius
- dogma
- dolābella
- Dolābella
- dolābra
- dolābrātus
- dolāmen
- dolātio
- dolātōrium
- dolēns
- dolenter
- doleo
- dōliāris
- << >>
- doct|ē
- Prieveiksmis. Skiemenys: LL (2)
- Jokantas 1936
doctus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup. [ptc. iš doceo]
a) mokytas, išmokslintas, išmiklintas homo, adulescens; et Graecis litteris et Latinis; fidibus; su acc. *sermones utriusque linguae; *fandi mokytas kalbėtojas; su inf. *tibiis canere, *sagittas tendere; apie daiktus: doctissimi sermones; *Athenae; doctissimae voces Pythagoreorum; subst. doctī, ōrum m mokytieji, mokslininkai, žinovai.b) išmintingas, gudrus, miklus nimis doctus ad male faciundum P; nunquam accedo, quin abs te abscedam doctior T.
- Kuzavinis 2007
- doct|ē adv. [doctus] (comp. ~ior H, sup. ~issimē S) 1. móksliškai S;2. mókamai, gudriaĩ, mikliaĩ Pl
- doct|ē adv. [doctus] (comp. ~ior H, sup. ~issimē S)