- exicco
- exico
- exigentia
- exigo
- exiguē
- exiguitās
- exiguum
- exiguus
- exiī
- exilio
- exīlis
- exīlitās
- exīliter
- exilium
- exim
- eximiē
- eximius
- eximo
- exin
- exinānio
- exinde
- exintero
- existentia
- exīstimantēs
- exīstimātio
- exīstimātor
- exīstimo
- existo
- exīstumo
- exitiābilis
- exitiālis
- exitio
- exitiōsus
- exitium
- exitus
- exlēx
- exobrutus
- exobsecro
- exodium
- exolēsco
- exolētus
- exolēvī
- exolo
- exonerātio
- exonero
- exoptātus
- exopto
- exōrābilis
- exōrātio
- exōrātor
- << >>
- exīstimāti|o, ōnis f
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LLBLBA (6)
- Jokantas 1936
exīstimātio (exīstumātio), ōnis f [existimo]
a) vertinimas, manymas, nuomonė sese existimatione vulgi commoveri; vir optimus omnium existimatione; vestra e. est L.b) geras vardas, garbė, reputacija bona, integra; alicuius existimationem violare.c) kreditas debitorum.existo žiūr. exsisto, exīstumātio žiūr. exīstimātio.
- Kuzavinis 2007
- exīstimāti|o, ōnis f [exīstimo] 1. vértinimas, mãnymas, núomonė; omnium ~ōne C visų̃ núomone; commūnis ~o est L kiekvíenas gãli sprę́sti, kaĩp nóri;2. gẽras var̃das, reputãcija (bona C); violāre (laedere) ~ōnem alicūjus C ter̃šti kienõ gẽrą var̃dą;3. kredìtas; ~o dēbitōrum C skõlininkams dúotas kredìtas
- exīstimāti|o, ōnis f [exīstimo]