is, ea, id (dat. sing. eae P vietoje eī, nom. pl. senov. eī ir ī P, pas klas. papr. iī, dat. ir abl. pl. senov. eīs ir īs P, pas klas. papr. iīs, pas P ir ibus), pron. demonstr. a) jis, ji, šitas, šita, šis, ši obviam mihi venit tuus puer: is mihi litteras abs te reddidit; Ciceroni multi amici erant, in iis Atticus et Sulpicius; Lacedaemonii eorumque socii; servus meus aufugit, is est in provincia tua; peto, ut filium meum diligas, erit id mihi pergratum.
b) sąryšyje su santyk. sak.: tas, ta Caesar legatos misit ad eas civitates, quas superioribus annis paccaverat; in omni Gallia eorum hominum, qui aliquo sunt honore, genera sunt duo; eum, qui palam est adversarius, facile cavendo vitare possis; quam absurdum, qui praetor fieri non potuerit, eum petere consulatum.
c) sąryšyje su et, que, atque, sed ir būtent uno atque eo facili proelio; negotium magnum est navigare atque id mense Quintili; erant in Torquato plurimae litterae neque eae vulgares.
d) toks, tokios rūšies ea est gens Romana, quae victa quiescere nesciat.
e) id est tai yra, vadinas hodie, id est Calendis Octobribus; maxima multitudo, id est tota Italia.
f) id kaipo
subst. su
gen. partit. id consilii capere; id temporis tuo pat metu; id hostium toks priešų skaičius; id honoris, id auctoritatis; ad id loci
S, ad id locorum
S iki tolei; homo id aetatis tokio amžiaus.
