- immūtuī
- Imp.
- impācātus
- impāctus
- impallēsco
- impār
- imparātus
- imparilis
- imparilitās
- imparitās
- impariter
- imparticipābilis
- imparticipātus
- impartio
- impassibilis
- impassibilitās
- impāstus
- impatibilis
- impatiēns
- impatienter
- impatientia
- impavidē
- impavidus
- impeccābilis
- impedīmentum
- impedio
- impedītio
- impedito
- impedītus
- impēgī
- impello
- impendeo
- impendī
- impendiō
- impendium
- impendo
- impenetrābilis
- impēnsa
- impēnsē
- impēnsō
- impēnsus
- imperātīvus
- imperātor
- imperātōrius
- imperātrīx
- imperātum
- imperceptus
- imperco
- impercussus
- imperditus
- << >>
- impedīment|um, ī n
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: LBLLB (5)
- Jokantas 1936
impedīmentum, ī n [impedio]
1) kliūtis Gallis magno ad pugnam impedimento erat, quod; impedimenta naturae industriā superare.2) pl.a) važta, bagažas obviam fit ei Clodius expeditus, nullis impedimentis.b) kariuomenės bagažas, gurguolė (drauge su gyvuliais ir žmonėmis) Helvetii se ad impedimenta et carros suos receperunt; impedimenta agere ac portare; magnum numerum impedimentorum ex castris produci gurguolės arkliai.
- Kuzavinis 2007
- impedīment|um, ī n [impedio] 1. kliū́tis, kliuvinỹs; esse ~ō (alicuī) arba ~ī locō C, Cs bū́ti kliū́timi;2. pl. ~a važtà, krovinỹs, bagãžas L; kar. gùrguolė Cs
- impedīment|um, ī n [impedio]