- īnfula
- īnfulātus
- īnfulcio
- īnfulgeo
- īnfulsī
- īnfultus
- īnfūmātus
- īnfūmibulum
- īnfūmo
- īnfundibulum
- īnfundo
- īnfurnibulum
- īnfusco
- īnfuscus
- īnfūsio
- īnfūsum
- īnfūsus
- Ingaevonēs
- Ingaunī
- ingelābilis
- ingemēsco
- ingemino
- ingemīsco
- ingemo
- ingemuī
- ingenerātio 2
- ingenero
- ingeniātē
- ingeniātus
- ingeniculo
- ingeniōsē
- ingeniōsus
- ingenitus 1
- ingenitus 2
- ingenium
- ingēns
- ingenuē
- ingenuī
- ingenuitās
- ingenuus
- ingero
- ingestābilis
- ingestus
- ingigno
- inglōrius
- ingluttio
- ingluviēs
- ingrandēsco
- ingrātē
- ingrātia
- << >>
- ingener|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LBBA (4)
- Sirvydas 1642
-
Nákładam czego, Impono, indo, ingenero. Inkrau-iu, indemi.
-
- Jokantas 1936
- in-genero 1 įdiegti, įkvėpti †canibus venandi cupiditatem ingeneravit natura; ingenerata familiae frugalitas įgimtas; societas, quam ingeneravit natura.
- Kuzavinis 2007
- ingener|o, āre, āvī, ātum vt [1. in + genero] 1. įdiẽgti (mōrēs C); įkvė̃pti (amōrem C);2. įgìmti; ~ātus C į̃gimtas; societās, quam ~āvit nātūra L bendrijà, kurią̃ gamtà sukū́rė
- ingener|o, āre, āvī, ātum vt [1. in + genero]