- inhospitus
- inhūmānē
- inhūmānitās
- inhūmāniter
- inhūmānus
- inhūmātus
- inhūmigo
- inibī
- injicio
- injēcī
- injectio
- injecto
- injectus 1
- injectus 2
- iniēns
- inigo
- inimīca
- inimīcālis
- inimīcē
- inimīciter
- inimīcitia
- inimīco
- inimīcor
- inimīcus 1
- inimīcus 2
- inimitābilis
- ininterpretābilis
- inīquē
- inīquitās
- inīquum
- inīquus 1
- inīquus 2
- initiālēs
- initiālia
- initiālis
- initiāmenta
- initiātio
- initiātor
- initiātrīx
- initio
- initium
- inito
- initus 1
- initus 2
- injūcundē
- injūcunditās
- injūcundus
- injūdicātus
- injugātus
- injugis
- << >>
- 2. inimīc|us, ī m
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), vyriškoji, bendrinis. Skiemenys: BBLB (4)
- Jokantas 1936
inimīcus 3 (adv. -ē ir †-iter) su comp. ir sup. [amicus]
1)a) nedraugiškas, nepalankus, priešingas, nusistatęs prieš ką utrum tibi Sicuos amicos an inimicos existimari velis?; gentes inimicae huic imperio; homo mihi inimicissimus mano didžiausias priešas; consul, domus, edictum, clamor.b) pragaištingas, nelemtas, kenksmingas res, iura, consilia, *fulmina.c) subst. inimīcus, ī m priešas populi Romani, meus, paternus; inimīca, ae f priešininkė.2) nekenčiamas, bjaurus nomen, †gener; *dis inimicus.
- Kuzavinis 2007
- 2. inimīc|us, ī m [1. inimīcus] nedraũgas, príešas, príešininkas (meus C)