- lucripeta
- lucror
- lucrōsus
- lucrum
- lucta
- luctāmen
- luctātio
- luctātor
- luctātus
- lūctifer
- lūctificus
- lūctisonus
- lucto
- luctor
- lūctuōsē
- lūctuōsus
- lūctus 1
- lūctus 2
- lūcubrātio
- lūcubrātiuncula
- lūcubrātōrius
- lūcubro
- lūcubrum
- lūculentē
- lūculenter
- lūculentia
- lūculentitās
- lūculentus
- Lūcullānus
- Lūcullēus
- Lūculliānus
- Lūcullus
- lūculus
- Lucumo
- lucunculus
- lucūns
- Lūcus
- lūcus 1
- lūcus 2
- lūcusta
- lūdia
- lūdibriōsē
- lūdibriōsus
- lūdibrium
- lūdibundus
- lūdicer
- lūdicrē
- lūdicrum
- lūdicrus
- lūdificābilis
- << >>
- lūculent|er
- Prieveiksmis. Skiemenys: LBLB (4)
- Sirvydas 1642
-
Doſtátecznie, Luculenter, ſolidè, plenè, affatim, ſufficien[t]er. Piłnay, pakaktinay, ſkalſiey, gauſiey.
-
- Jokantas 1936
- lūculentus 3 (adv. -ē ir -ter) [lux] a) šviesus vestibulum P, caminus.b) trop. prašmatnus, žymus, šaunus auctor, testis patikimas; facinus, oratio puikus; patrimonium, divitiae; luculente dicere puikiai; Graece luculenter scire; lucrum homines luculentos facit P.
- Kuzavinis 2007
- lūculent|ē (ir ~er) adv. [lūculentus] (comp. ~ius Eccl) 1. rimtaĩ, puĩkiai, kaĩp reĩkiant (opus texere C); pelnìngai (vendere V);2. taĩkliai (dīcere C);3. iron. gerókai (calefacere aliquem C)
- lūculent|ē (ir ~er) adv. [lūculentus] (comp. ~ius Eccl)