- nervus
- Nesactium
- nesapius
- nescio
- nescius
- Nēsis
- Nessēus
- nēssotrophīum
- Nessus
- Nestor
- Nestoreus
- nēta
- Nētīnēnsēs
- Nētīnī
- Nētum
- nētus
- neu
- Neurī
- neuricus
- neuter
- neutiquam
- neutrālis
- neutrō
- neutrubi
- nēve
- nēvī
- nevīs
- nevolt
- nex
- nexī
- nexilis
- nexio
- nexuī
- nexum
- nexus 1
- nexus 2
- nexus 3
- nī
- Nīcaea
- Nīcaeēnsēs
- Nīcaenus
- Nīcander
- nīcātor
- Nīcer
- Nīciās
- Nīcomēdēnsēs
- Nīcomēdēnsis
- Nīcomēdēs
- Nīcomēdīa
- Nīcopolis
- << >>
- Jokantas 1936
nē-ve ir neu conjunct.
a) ir ne, arba ne, nei, papr. po tikslo aplinkybės sakinių arba po conj. hort. ir optativ. arba imper. hortor, ut maneas in sententia neve pertimescas vim; hostibus obviam eamus neve perturbemur; hominem mortuum in urbe ne sepelito neve urito.b) neu — neu kad nei... nei = ut neve... neve arba ne aut... aut; milites obsecrat, neu se neu imperatorem tradant; *neu struere auderent aciem neu credere campo; neu suis neu Romanis.
- Kuzavinis 2007
- nēve conj. 1. ir̃ nè; nē fugite ~ īgnōrāte! V nebė́kite ir̃ neužmir̃škite!;2. (prijungiant tikslo šalutinio sakinio antrą dėmenį) ir̃ kàd nè; hortor, ut maneās in sententiā ~ permīsceās vim C rãginu, kàd nepérsigalvotum ir̃ nenaudótum jėgõs;3. (pasikartojant) neĩ; ~..., ~... C neĩ ..., neĩ ...
- nēve conj.