Lotyniškas antraštinis žodis
Tekstas žodyno straipsniuose
  • praecipu|um, ī n
  • Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: LBBB (4)
  • Jokantas 1936
    • praecipuus 3 [praecipio]
      a) ypatingas, išimtinas, savotiškas non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire; ius, fortuna; praecipuo suo periculo N asmeninis pavojus.
      b) šaunus, puikus, nepaprastas vir, adiutor; praecipuus ei honos habitus est N; praecipua fide fuerat erga Athenienses N dux scientiā rei militaris praecipuus; Cicero in eloquentia praecipuus; † p. ad scelera; su gen.; su santykiniu sakiniu (kaip dignus): †praecipuus, cui secreta imperatorum inniterentur; subst. praecipuum, ī n pirmenybė; praecipua, ōrum n kas svarbiausia †rerum; taip pat term. t. stoikų προηγμένα puikūs dalykai, kurie yra ne patys savaime geri, bet arčiausiai stovi prie dorybės, vienintelio gėrio; adv. praecipuē ypatingai, ypač eum Cicero praecipue dilexit N; omnes vincere volebamus, tu certe praecipue.
    • praecipuus 3 [praecipio]
      a) ypatingas, išimtinas, savotiškas non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire; ius, fortuna; praecipuo suo periculo N asmeninis pavojus.
      b) šaunus, puikus, nepaprastas vir, adiutor; praecipuus ei honos habitus est N; praecipua fide fuerat erga Athenienses N dux scientiā rei militaris praecipuus; Cicero in eloquentia praecipuus; † p. ad scelera; su gen.; su santykiniu sakiniu (kaip dignus): †praecipuus, cui secreta imperatorum inniterentur; subst. praecipuum, ī n pirmenybė; praecipua, ōrum n kas svarbiausia †rerum; taip pat term. t. stoikų προηγμένα puikūs dalykai, kurie yra ne patys savaime geri, bet arčiausiai stovi prie dorybės, vienintelio gėrio; adv. praecipuē ypatingai, ypač eum Cicero praecipue dilexit N; omnes vincere volebamus, tu certe praecipue.
  • Kuzavinis 2007
    • praecipu|um, ī n [praecipuus] pirmenýbė; privalùmas; ~ī nihil alicuī dare C niẽkam nedúoti jokiõs pirmenýbės; pl. ~a kàs svarbiáusia; ~a rērum T svarbiáusieji dalỹkai