- praecipuus
- praecīsē
- praecīsio
- praecīsus
- praeclārē
- praeclārus
- praeclūdo
- praeco
- praecoctus
- praecōgito
- praecōgnōsco
- praecolo
- praecompositus
- praecōnium
- praecōnius
- praecōnsūmo
- praecontrecto
- praecoquis
- praecoquo
- praecordia
- praecorrumpo
- praecox
- praecoxī
- praecrassus
- praecucurrī
- praecultus
- praecupidus
- praecurrentia
- praecurro
- praecursio
- praecursor
- praecursōrius
- praecursus 1
- praecursus 2
- praecutio
- praeda
- praedābundus
- praedamno
- praedātio
- praedātor
- praedātōrius
- praedātrīx
- praedātum
- praedātus 1
- praedātus 2
- praedēlasso
- praedēnsus
- praedēstinātio
- praedēstino
- praediātor
- praediātōrius
- praediātūra
- praediātus
- praedicābilis
- praedicāmentum
- praedicātio
- praedicātīvus
- praedicātor
- praedicātum
- praedico 1
- praedīco 2
- praedictio
- praedictor
- praedictum
- praedictus
- praedidicī
- praediolum
- praedīsco
- praeditus
- praedium
- praedīves
- praedīvīnātio
- praedīvīno
- praedīvīnus
- praedīxī
- praedo 1
- praedo 2
- praedoceo
- praedomo
- praedor
- praedūco
- praedulcis
- praedūro
- praedūrus
- praedūxī
- praeēmineo
- praeeo
- praef.
- praefātio
- praefātus
- praefēcī
- praefectūra
- praefectus 1
- praefectus 2
- praefēcundus
- praeferentia
- praefero
- praeferōx
- praeferrātus
- praefervidus
- praefestīno
- >>
- praediātōri|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: LBLLBB (6)
- Jokantas 1936
praediātōrius 3 [praediator] dvarų įkeitimą liečiąs ius įkeitimo teisė.
- Kuzavinis 2007
- praediātōri|us, a, um adj. [praediātor] susìjęs sù žẽmės valdų̃ įkeitimù (lēx Su); jūs ~um C hipotèkos téisė