- praedicātio
- praedicātīvus
- praedicātor
- praedicātum
- praedico 1
- praedīco 2
- praedictio
- praedictor
- praedictum
- praedictus
- praedidicī
- praediolum
- praedīsco
- praeditus
- praedium
- praedīves
- praedīvīnātio
- praedīvīno
- praedīvīnus
- praedīxī
- praedo 1
- praedo 2
- praedoceo
- praedomo
- praedor
- praedūco
- praedulcis
- praedūro
- praedūrus
- praedūxī
- praeēmineo
- praeeo
- praef.
- praefātio
- praefātus
- praefēcī
- praefectūra
- praefectus 1
- praefectus 2
- praefēcundus
- praeferentia
- praefero
- praeferōx
- praeferrātus
- praefervidus
- praefestīno
- praefica
- praeficio
- praefīdēns
- praefīgo
- << >>
- praed|or, ārī, ātus sum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė, deponentinis. Skiemenys: LB (2)
- Susiję: praedātus 1; praedo 2
- Jokantas 1936
praedor 1 (senov. ir praedo 1) [praeda]
1) intr.a) plėšikauti, plėšti milites praedantes; in terram exire praedatum N; praedatus P su grobiu.b) trop. neteisėtai ar bloga valia naudotis, lobti ex hereditate, ex inscitia alicuius; de bonis alicuius.2) trans.a) apiplėšti †socios.b) pagauti, išplėšti, pagrobti *me praedata puella est; trop. *singula de nobis anni praedantur euntes.
- Kuzavinis 2007
- praed|or, ārī, ātus sum dep. [praeda] 1. plė́šti, plėšikáuti; ~ārī maria La plėšikáuti jū́rose;2. apiplė́šti (aliquem T);3. pagáuti; (pa)gróbti (ovem O);4. griẽbti, čiùpti (dentibus, unguibus PM);5. gáudyti (piscēs hāmō P);6. prk. naudótis, lõbti (dē bonīs aliēnīs C)
- praed|or, ārī, ātus sum dep. [praeda]