- praemātūrē
- praemātūrus
- praemedicātus
- praemeditātio
- praemeditor
- praemercor
- praemetuo
- praemico
- praemigro
- praeminātus
- praemineo
- praeminister
- praeministra
- praeministro
- praeminor
- praemiōsus
- praemīsī
- praemissa
- praemitto
- praemium
- praemolestia
- praemolior
- praemollio
- praemollis
- praemoneo
- praemonitio
- praemonitor
- praemonitus 1
- praemonitus 2
- praemōnstrātio
- praemōnstrātor
- praemōnstro
- praemordeo
- praemorior
- praemorsus
- praemūnio
- praemūnītio
- praenato
- praenāvigo
- praenego
- Praeneste
- Praenestīnī
- Praenestīnus
- praeniteo
- praenōmen
- praenōsco
- praenōtio
- praenoto
- praenōtus
- praenōvī
- << >>
- praemon|eo, ēre, uī, itum
- Veiksmažodis, 2 asmenuotė. Skiemenys: LBBA (4)
- Susiję: praemonitus 1
- Sirvydas 1642
-
Przeſtrzegam kogo, Præcaueo, præmoneo. praſiargu.
-
- Jokantas 1936
- prae-moneo, monuī, monitum 2 a) priminti iš anksto, įspėti conatus hostium L; aliquem de istius scelere ac furore; su ut, su vien conj., su quod, su neties. kl.b) atspėti ateitį, išpranašauti *Ilion arsurum praemonuisse ferunt.
- Kuzavinis 2007
- praemon|eo, ēre, uī, itum vt [prae + moneo] 1. ìš añksto primiñti (aliquid L; dē aliquā rē C); įspė́ti, pérspėti (aliquem nē aliquid faciat Ju);2. atspė́ti ãteitį, išpranašáuti (futūra Ju; nefās O)
- praemon|eo, ēre, uī, itum vt [prae + moneo]