- praetenuis
- praeter 1
- praeter 2
- praeter-
- praeterago
- praetercurro
- praeterdūco
- praetereā
- praetereo
- praeterequito
- praeterfero
- praeterfluo
- praetergredior
- praeterhāc
- praeteriēns 1
- praeteriēns 2
- praeterita
- praeteritus
- praeterlābor
- praeterlātus
- praeterluo
- praetermeo
- praetermīsī
- praetermissio
- praetermitto
- praeternāvigātio
- praeternāvigo
- praetero
- praeterpropter
- praeterquam
- praetertulī
- praetervectio
- praetervehor
- praetervolo
- praetēxī
- praetexo
- praetexta
- praetextātus
- praetextum
- praetextus 1
- praetextus 2
- praetexuī
- praetimeo
- praetīnctus
- praetondeo
- praetor
- praetōria
- praetōriānī
- praetōriānus
- praetōrium
- << >>
- praetermitt|o, ere; mīsī, missum
- Veiksmažodis, 3 asmenuotė. Skiemenys: LLLA (4)
- Susiję: praetermīsī
- Jokantas 1936
praeter-mitto, mīsī, missum 3
a) praleisti, nesunaudoti neminem; ne diem pugnae praetermitteret.b) nepadaryti, paneigti quod facere nullo die praetermittebat N; nihil praetermisi, quin Pompeium avocarem.c) kalboje praleisti †aliquid silentio; locus non praetermissus, sed consulto relictus.d) palikti nebaudus ius gentium violatum L.
- Kuzavinis 2007
- praetermitt|o, ere; mīsī, missum vt [praeter + mitto] 1. praléisti (neminem C); nepanaudóti (diem pugnae C); ~ere occāsiōnem bAfr praléisti prógą;2. nepadarýti (scelus C); neatlìkti (officium C); pamir̃šti (gratulātiōnem C);3. nepaminė́ti (tantam rem L); praléisti (verba C);4. palìkti nenùbaustą (jūs gentium violātum L);5. pérsiųsti, pérgabenti (aliquem undā St)
- praetermitt|o, ere; mīsī, missum vt [praeter + mitto]