- rell-
- rellātum
- relūceo
- relūcēsco
- reluctātio
- reluctor
- relūxī
- remaledīco
- remando
- remaneo
- remānsio
- remānsus
- remeāculum
- remedium
- remēnsus
- remeo
- remētior
- rēmex
- Rēmī
- rēmigātio
- rēmigium
- rēmigo
- remigro
- reminīscentia
- reminīscor
- remisceo
- remīsī
- remissa
- remissē
- remissibilis
- remissio
- remissīvus
- remissor
- remissus
- remistus
- remitto
- remixtus
- Remmius
- remōlior
- remollēsco
- remollio
- remoneo
- remora
- remorāmen
- remordeo
- remoror
- remorsus
- remōta
- remōtē
- remōtio
- << >>
- reminīsc|or, ī
- Veiksmažodis, 3 asmenuotė, deponentinis. Skiemenys: BBLB (4)
- Sirvydas 1642
-
Wſpominam ſobie co. Recordor, reminiſcor, in mentem mihi venit. Atamenu.
-
- Jokantas 1936
- re-minīscor 3 [memini] prisiminti, su gen. incommodi populi Romani; su acc. acerbitatem pristini temporis N; su acc. c. inf. reminiscens se eius opera Cyrum superasse N; su neties. kl.
- Kuzavinis 2007
- reminīsc|or, ī dep. [re + meminī] 1. atsimiñti, prisimiñti (dē aliquā rē, alicūjus rei Cs; aliquid C);2. apgalvóti, apsvarstýti (aliquid C);3. išgalvóti, pramanýti N, Ap
- reminīsc|or, ī dep. [re + meminī]