- splēniātus
- splēnium
- spodium
- Spolētīnī
- Spolētīnus
- Spolētium
- spoliārium
- spoliātio
- spoliātor
- spoliātrīx
- spoliātus
- spolio
- spolium
- sponda
- spondeo
- spondēum
- spondēus
- spondīacus
- spondylus
- sponge-
- spongia
- spongiōsus
- spongizo
- spongus
- spōns
- spōnsa
- spōnsālia
- spōnsālis
- spōnsio
- spōnso
- spōnsor
- spōnstrīx
- spōnsum
- spōnsus 1
- spōnsus 2
- spōnsus 3
- spontālis
- spontāneus
- sponte
- spontīvus
- spopondī
- Sporades
- sporta
- sportella
- sportula
- SPQR
- sprētio
- sprētor
- sprētus 1
- sprētus 2
- << >>
- spōns, spont|is f
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (defektyvinis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: L (1)
- Jokantas 1936
(spōns), spontis ir abl. sponte f širdies palinkimas, laisva valia; papr. abl. sponte:
1) pagal norą keno †principis.2) papr. su pron. poss.a) savaime, laisva valia meā, tuā, suā sponte facere; Ariovistus Rhenum non sua sponte transierat, sed rogatus a Gallis; ignis sua sponte exstinguitur.b) savarankiškai, vienas, niekeno nepadedamas his cum sua sponte persuadere non possent; nostra sponte cum hostibus bellavimus; suo nomine ac sua sponte.c) pats iš savęs virtus sua sponte laudabilis est; ea vita mihi sua sponte iucunda est.
- Kuzavinis 2007
- spōns, spont|is f laisvà valià; homo suae ~is Te ùž savè atsãkantis žmogùs