- ūmor
- umquam
- ūnā
- ūnanimāns
- ūnanimis
- ūnanimitās
- ūnanimiter
- ūnanimus
- ūnārius
- uncātio
- uncātus
- uncia
- unciālis
- unciārius
- unciātim
- uncīnātus
- uncīnus
- unco
- ūnctio
- ūnctito
- ūnctiusculus
- ūnctor
- ūnctōrium
- ūnctōrius
- ūnctum
- ūnctūra
- ūnctus 1
- ūnctus 2
- ūnctus 3
- uncus 1
- uncus 2
- unda
- undābundus
- undanter
- undātim
- undātio
- undātus
- unde
- ūndē-
- ūndeciēs
- ūndecim
- ūndecimus
- undecumque
- undelibet
- ūndēnī
- undeunde
- ūndēvīcēsimus
- ūndēvīgintī
- undicola
- undique
- << >>
- ūnct|um, ī n
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: LB (2)
- Jokantas 1936
ūnctus 3 su comp. ir *sup. [ptc. iš ungo]
1) išteptas tepalu unguentis uncta P; *arma uncta cruore; *luctamur Achivis doctius unctis negu imtynių mokykloje išsimiklinę achivai.2)a) riebus, gardus *ubi quid melius contigit et unctius riebesnis kąsnelis; subst. *unctum qui recte ponere possit gardėsas.b) turtingas, pasiturįs *accedes siccus ad unctum; †consuetudo loquendi.c) pateptas, papirktas ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret.
- Kuzavinis 2007
- ūnct|um, ī n [1. ūnctus] 1. tẽpalas Ap, VR;2. gardùs val̃gis, skanė̃stas H, Pe
- ūnct|um, ī n [1. ūnctus]