vērus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup. 1) tikras amicus, accusator, heres; turpitudo vera aut ficta; timor turinti pagrindo; causa verissima;
subst. vērum, ī
n tiesa cupio verum invenire; vera loqui; tam aversus a vero;
*ex vero sutinkamai su tiesa; veri similis, veri similitudo,
žiūr. similis,
similitudo.
2) trop. tiesą kalbąs, teisingas, atviras verum Apollinis os tiesą skelbiąs; verissimus iudex; mei testes veri sunt; taip pat apie daiktus:
protingas, tinkamas, geras, teisingas negat verum esse adlici benevolentiam cibo; neque verum esse, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare netinka, nedera. —
1) tikrai, taip yra P, facies? — verum!
T.
2) bet, tačiau (labiau pabrėžiant: verum enim vero) verum esto: gloriorus fuisti; nonne emori per virtutem praestat quam vitam miseram per dedecus amittere? verum enim vero victoria in manu nobis est
S bet iš tikrųjų pergalė mūsų rankose; etiamsi taceant, satis dicunt, verum non tacent; duo erant signa non maxima, verum eximia venustate; non aetate, verum ingenio apiscitur sapientia
P; nutraukiant kalbą arba pereinant prie kito dalyko: verum, si placet, ad reliqua pergamus;
vērumtamen bet gi consilium capit primo stultum, verumtamen clemens. —
1)
a) tikrai, iš tiesų nullum vero id quidem argumentum est; v. culpari
P; multam vero operam frustra consumpsi.
b) taip, žinoma, gi fuistine in scholis philosophorum? vero ac libenter quidem; hocine dixisti? dixi vero; nos vero volumus; perge vero, Crasse; audite vero; minime vero žinoma ne, tikriausiai ne.
2) bet, o, gi, dar gi haec sunt leviora, illa vero graviora atque magna; audivit tres partes flumen traduxisse, quartam vero partem citra flumem reliquam esse; saltare vero etiam in vitiis ponitur
N.
