ipse, ipsa, ipsum, senov. ipsus, sup. ipsissimus P, pron. a) pats ego ipse hoc iussi; rex ipse aderit; i. cum legionibus proficiscitur; su sufiksu met: ipsemet
P;
nom. pl. ipsimet.
b) šeimininkas, ponas, jis ipsa
šeimininkė, ponia, ji ipse dixit; regnum ipsumque (= regem) dedere
S.
c) pats savaime dum se ipsa res aperiret
N; ipse per se pats savo iniciatyva.
d) taip pat, lygiai Dareus, cum caedi suos videret, mori voluit ipse.
e) pats, dar gi ipsa virtus contemnitur.
f) kaip tik, lygiai triginta dies ipsos Athenis fui; eo ipso kaip tik dėl to; natali suo ipso die; ea ipsa causa belli fuit
L;
*ad ipsum mane.
