- adūlātrīx
- adulēscēns
- adulēscentula
- adulēsco
- adūlo
- adūlor
- adulter 1
- adulter 2
- adultera
- adulterātio
- adulterātor
- adulterīnus 1
- adulterīnus 2
- adulterium
- adultero
- adultus 1
- adultus 2
- adumbrātim
- adumbrātio
- adumbrātus
- adumbro
- aduncitās
- aduncus
- adūno
- adurgeo
- adūro
- adūsque 1
- adūsque 2
- adussī
- adustio
- adustus
- advectīcius
- advectio
- advecto
- advector
- advectus 1
- advectus 2
- adveho
- advēlo
- advena 1
- advena 2
- advenio
- adventīcius
- advento
- adventor
- adventōrius
- adventus
- adverbero
- adverbiālis
- adverbiāliter
- adverbium
- adverro
- adversāria 1
- adversāria 2
- adversārietās
- adversārius 1
- adversārius 2
- adversātio
- adversātīvus
- adversātor
- adversātrīx
- adversē
- adversim
- adversio
- adversitās
- adversitor
- adverso
- adversor
- adversum 1
- adversum 2
- adversus 1
- adversus 2
- adversus 3
- advertenter
- adverto
- advesperāscit
- advexī
- advigilo
- advīvo
- advocātio
- advocātor
- advocātus 1
- advocātus 2
- advoco
- advolātus
- advolo
- advolūtus
- advolvo
- advor-
- adyticulum
- adytum
- Aea
- Aeacidēius
- Aeacidēs
- Aeacidīnus
- Aeacius
- Aeacus
- Aeaea
- Aeaeus
- Aeās
- Aebutius
- >>
- adverbi|um, ī n
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: LLBB (4)
- Jokantas 1936
†adverbium, iī n [ad verbum] prieveiksmis.
- Kuzavinis 2007
- adverbi|um, ī n [ad + verbum] gram. príeveiksmis; ~um locī Q viẽtos príeveiksmis