- concitātor
- concitātrīx
- concitātus 1
- concitātus 2
- concito
- concitor
- concitus
- concīvī
- conclāmātio
- conclāmito
- conclāmo
- conclāve
- conclāvium
- conclūdo
- conclūsē
- conclūsī
- conclūsio
- conclūsiuncula
- conclūsūra
- conclūsus
- concoctio
- concoctus
- concolor
- concoquo
- concordābilis
- concordātio
- concordia
- Concordia
- concorditer
- concordo
- concors
- concoxī
- concrasso
- concrēbrēsco
- concrēdo
- concremātio
- concrēmentum
- concremo
- concreo
- concrepo
- concrēscentia
- concrēsco
- concrētio
- concrētus 1
- concrētus 2
- concrēvī
- concrīminor
- concubīna
- concubīnātus
- concubīnus
- concubitus
- concubium
- concubius
- concubo
- concubuī
- concucurrī
- conculcātio
- conculco
- concumbo
- concupiī
- concupīscēns
- concupīscentia
- concupīscentiālis
- concupīscibilis
- concupīscibilitās
- concupīsco
- concupītor
- concupītus
- concupīvī
- concūro
- concurro
- concursātio
- concursātor
- concursio
- concurso
- concursus
- concussī
- concussio
- concussus
- concustōdio
- concutio
- condalium
- condecet
- condecoro
- condemnābilis
- condemnātio
- condemnātor
- condemno
- condēnsātio
- condēnseo
- condēnsitās
- condēnso
- condēnsus
- condēscendo
- condēscēnsio
- condicio
- condiciōnālis
- condiciōnāliter
- condīco
- condictīcius
- condictio
- >>
- concubit|us, ūs m
- Daiktavardis, 4 linksniuotė, vyriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBBB (4)
- Jokantas 1936
concubitus, ūs m [con-cubo] sugulimas deorum cum humano genere.
- Kuzavinis 2007
- concubit|us, ūs m [concubo] 1. atsigulìmas P, Vr; sugulìmas, sángulis (marītī Su);2. porãvimasis (pecudum V)
- concubit|us, ūs m [concubo]