- congruus
- conjicio
- conjēcī
- conjectātio
- conjectio
- conjecto
- conjector
- conjectōriē
- conjectrīx
- conjectūra
- conjectūrālis
- conjectus 1
- conjectus 2
- cōnifer
- cōniger
- conisco
- cōnītor
- conjuga
- conjugālis
- conjugātio
- conjugiālis
- conjugium
- conjugo
- conjugus
- conjūnctē
- conjūnctim
- conjūnctio
- conjūnctīvus
- conjūnctum
- conjūnctus
- conjungo
- conjūnx
- conjūnxī
- conjūrātio
- conjūrātus 1
- conjūrātus 2
- conjūro
- conjux
- cōnīventia
- cōnīveo
- cōnīxus
- conl-
- conm-
- conne-
- connītor
- connīveo
- connūb-
- connumero
- Conōn
- cōnōpeum
- << >>
- conjūnct|ē
- Prieveiksmis. Skiemenys: LLL (3)
- Jokantas 1936
coniūnctus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup. [ptc. iš coniungo]
1) surištas, sujungtas, suvienytas sublicae cum omni opere c.; munitio flumini c.; loca castris (dat.) gretimas.2) trop.a) laiko atžvilgiu: surištas, susietas, artimas, arti stovįs alicuius aetati; alicui aetate coniunctior; †quae proelio apud Arbela coniuncta sunt.b) giminyste ar bičiulyste su kuo surištas, susigiminiavęs, susibičiuliavęs cum aliquo; ut nosmet ipsi inter nos coniunctiores simus; coniunctissimus huic ordini; *digno coniuncta viro susituokusi.c) sutinkąs cum aliqua re, alicui rei; talis simulatio vanitati est coniunctior turis sąryšio.
- Kuzavinis 2007
- conjūnct|ē adv. [conjūnctus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C) 1. kartù, draugè C;2. draũgiškai, bičiùliškai (vīvere cum aliquō C);3. priklaũsomai (nuo ko); są́lygiškai C
- conjūnct|ē adv. [conjūnctus] (comp. ~ius C, sup. ~issimē C)