- conjungo
- conjūnx
- conjūnxī
- conjūrātio
- conjūrātus 1
- conjūrātus 2
- conjūro
- conjux
- cōnīventia
- cōnīveo
- cōnīxus
- conl-
- conm-
- conne-
- connītor
- connīveo
- connūb-
- connumero
- Conōn
- cōnōpeum
- cōnōpium
- cōnor
- conp-
- conquassātio
- conquasso
- conqueror
- conquestio
- conquestus 1
- conquestus 2
- conquiēsco
- conquinīsco
- conquīro
- conquīsīte
- conquīsītio
- conquīsītor
- conquīsītus
- conquīsīvī
- conquīstor
- conr-
- cōnsaepio
- cōnsaeptum
- cōnsalūtātio
- cōnsalūto
- cōnsānēsco
- cōnsanguinea
- cōnsanguineus 1
- cōnsanguineus 2
- cōnsanguinitās
- cōnsāno
- cōnsānuī
- << >>
- conquass|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LLA (3)
- Sirvydas 1642
-
Trzęſę czym, Concutio, conquaſſo, Krećiu. - vtrząść ſię, Conquaſſari motu. Suſikratit.
-
- Jokantas 1936
- con-quasso 1 sukrėsti Apulia terrae motibus conquassata; trop. nationes illius anni furore conquassatae.
- Kuzavinis 2007
- conquass|o, āre, āvī, ātum vt [con + quasso] 1. sukrė̃sti (terrae motibus C);2. suardýti, išklìbinti (corpus Lu);3. sudaužýti (calicem Ca);4. prk. sukrė̃sti, sujáudinti (nātiōnēs C)
- conquass|o, āre, āvī, ātum vt [con + quasso]